لس آنجلس، شهر فرشتگان
نه اینکه شماهایی که ساکن ایران هستید مقصر باشید، نه خدا شاهده! ولی این رو بدونید که آخر هفتهها بوقت ایران، بطور ناخواسته چنان سکوتِ مرگباری چُمباتمه میزنه توی این فضای لایتنهایی اینترنت که اصلاً گفتنی نیست. تمام اینترنت برای خارجنشینها شبیه غاری ساکت و تاریک میشه که وقتی اسمی رو صدا میزنند صدها بار پژواک و برگشت صدای خودشون رو میشنوند.
وبلاگ و فیسبوک و گوگلریدر و حتی اینباکس ایمیلهای شخصی آدم، همچین غمناک و برهوت میشه که سَر زدنهای مداوم هم دردی رو دوا نمیکنه. اینجور مواقع حتی دریغ از هرزنامه و بقولی اِسپَم. اصلاً اسپم چیه، حتی دریغ از قطرهی اسپرم! پَس نکنید. شماهایی که ایران نشستین و هر موقع دلتون بخواد شیشلیک و کباب کوبیده میخورید این هوااا، نکنید این کار رو با ساکنینِ خارجنشین که چشم امیدشون به این اینترنتِ. نکنید که برای این بندهگان خدا، هم عصرهای جمعههای ایران و هم عصرهای یکشنبه، ابری و خاکستری میشه.
یک هفته اقامت من در شمال کالیفرنیا و شهر سانفراسیسکو به پایان رسید. دو سه ساعتییه که به لُس آنجلس رسیدم. هوا خوب. شهر عینهو تهران حتی ساعتِ دوازده شب هم شلوغ! وقتی روزهای خاصی نباشه و تو کمی شانس داشته باشی و بتونی روی ساعت پروازت هم مانور بدی، میتونی مثل من مسافت بین سانفراسیسکو و لس آنجلس رو که حدوداً 700 کیلومتر و پروازی 75 دقیقهی داره رو بلیط هواپیما بگیری که با تـَکس و مالیات و تمام کوفت و زهرمارش فقط بشه 60 دلار!
از قرار معلوم سیستم در خارج! جوری طراحی شده که شما رو به سمتِ سیستماتیک زندگی کردن سوق که نه، بلکه با پَس گردنی هول میده! و هر مقاومتی مُنجر به شکستِ پَک و پهلوی شما میشه. در حالی که شاید در برخی موارد برای همین فاصله مجبور باشی بلیط 200 – 300 دلار بخری، ولی وقتی برنامهی سفرت رو بدونی حتی میتونی با 40 دلار این مسیر رو با هواپیما پرواز کنی. امتیازی که حتی در اروپا بواسطهی فاصلهی کم بین کشورها تو میتونی با همین قیمت به دو سه تا کشور اونورتر از مبدا هم سفر کنی.
محیطِ مجازی اینترنت و وبلاگستان که دیگه من هیچ تاکیدی روی این "مجازی" بودنش ندارم این حُسن رو برای من داشته که حالا دیگه دوستان بسیار خوب و عزیزی در گوشه کنار دنیا داشته باشم. دوستانی که با تمام درگیرهای زندگی، همیشه این لطف رو به من داشتند که وقتی به شهرشون رسیدم حاضر بودند برام وقت و انرژی بذارند، دعوتم کنند، بیان دنبالم و ببرن گوشه کنار شهر رو نشونم بدن. بخاطر درگیرهای خودم و زمان کمی که اینبار داشتم متاسفانه نتونستم یه سری از دوستان رو ببینم ولی امیدوارم که حداقل توی لس آنجلس فرصنی نصیب بشه که برخی از دوستان رو از نزدیک، البته نه دیگه خیلی هم نزدیک، ببینم!
