به‌نظرم تُرک‌ها، آدم‌های به‌شدت ناسیونالیستی هستند که در بعضی جاها، قواعدِ بیزینس بین‌المللی رو بلد نیستند. در حالی‌که شاید هشتاد، نود درصد هتل‌های آنتالیا در این فصلِ سال، پُر از مسافران ایرانی هستش ولی می‌تونم قسم بخورم که مدیریت هتل‌ها، تعمداً هیچ‌گونه حرکت و تلاشی برای ایرانی‌ها انجام ندادن تا آدم حس کنه که حضور میلیونی این همه ایرانی در این نقطه برای این‌ها مهم و با ارزش نیست.

آنتالیا | هتل رویال هالیدی

همه‌ی نوشته‌های در و دیوار و اطلاع‌رسانی‌های انجام شده به زبون‌های تُرکی، عربی، انگلیسی، روسی و برخی جاها حتی آلمانی انجام شده، چند تا کانال‌ تلویزیونی از هر کدوم از این کشورها وجود داره و معمولاً هر جایی که موسیقی پخش و نواخته میشه رَد و اثری از این کشورهاداره الا ایران. با توجه به ایام نوروز و اشتراکات فرهنگی ایران و ترکیه، شاید چیدنِ میز هفت‌سین کوچیکی گوشه‌ی لابی هتل بتونه حس خوبی رو به ایرانی‌ها منتقل کنه ولی دریغ از یه سبزه و چهار تا تخم‌مرغ رنگی و اون‌وقت هر ساله این همه ایرانی پُر می‌کنند هتل و مراکز تفریحی و خرید و دیسکو و بار و البته جیب دوستان تُرک رو.

خب در عوض دوستان ایرانی هم کم نذاشتن برای عزیزان تُرک! حساب کردن بابت یک هفته اقامت دو میلیون دادن. به قراری شبی سیصد هزار تومن و آن‌چنان ریخت‌و‌پاشی می‌کنند در هر آنچه که به خوردن ربط داره که بیا و ببین! میزهای غذا و نوشیدنی‌های مجاز و غیرمجاز پُر و خالی میشه و گارسون و بارمن‌ها از کت‌و‌کول و کمر و زانو افتادن و اونقدر جلوی دوستانِ هم‌وطن دولا و راست شدن و سفره انداختن به قاعده‌ی طولِ بلند و دراز لابی هتل‌ها که دهن‌شون سرویس شده!

با توجه به رشد و پیشرفت ترکیه توی سال‌های اخیر و استفاده از امکاناتِ دو سه تا از شهرهای این کشور، ولی حس خوبی نیست این بی‌توجهی و حتی بی‌احترامی اهالی این سرزمین به ما ایرانی‌ها.